شاهزاده فیروز میرزا فرمانفرما ، حاکم کرمان در سال 1298 به رودبار و بمپور سفری کرده است که سفرنامه هم در این باره از خود برجای گذاشته است ، کهنوج را اینگونه توصیف کرده است . (( کهنوج قصبه و ضابط نشین رودبار است ، قلعه ی بسیار سختی دارد که در ابتدای کهنوج و در ورودی کوه سنگی واقع است که از قلعه بمپور مرتفع تر است و به عینه شبیه دوشان تپه ( در تهران ) ولی ارتفاع این قلعه اندکی از او کمتر و طول کوه و قلعه اینجا به آن اندازه نیست . اکنون این قلعه خراب و ویران و چاهش را که آب داشته است پر کرده اند . باعث خرابی قلعه را تحقیق کردم گفتند : در سالی که سعید خان مشهور به بلوچ که ضابط رودبار بود و از دیوان و دربخانه گریزان بود . امیر توپخانه حکم به خرابی قلعه کرده بود . ( البته آقاخان محلاتی حاکم کرمان که بر علیه محمد شاه قاجار طغیان کرده بود و سعید خان رودباری به او قول همکاری و مساعدت داده بود او به قلعه کهنوج پناه آورد و قوای دولتی قلعه کهنوج را محاصره و حبیب الله خان امیر توپخانه ، این قلعه را به توپ بست که سبب ویرانی آن شد . این حادثه در سال 1257 اتفاق افتاد ) .

قلعه کهنوج را مرحوم سعید خان بالای تلی در پنجاه و هفت سال قبل ساخته است که تل آن تقریباً دویست زرع ارتفاع دارد و تمامش سنگ و بنیان قلعه در نهایت استحکام است . برج و باروی خوب برای آن ساخته شده و سرزن تمام تلهای محقر اطراف است . در وسط آن چاه عمیقی که زیاده از دویست زرع عمق دارد حفر کرده و به آب رسانده اند ، سه دروازه به همه جهت و شانزده لوله برج در فصیل و نارنج قلعه هم دارد ، اوقاتی که در این نقاط اغتشاشی بوده است ، قلعه مزبور در محل خود خیلی مفید بوده و غالباً مرحوم سعید خان خود و کسانش را در قلعه مزبور حفظ می نموده است ولی بعد از آن به واسطه شیوع امنیت دران خان و پدرش نورالدین خان آن را متروک گذاشته است و چون کهنوج از حد غرب جنوبی پنج فرسخ تا (( کردی )) خاک فارس بیشتر فاصله ندارد . برای حفظ جان و مال اهالی این حدود از اشرار عرب و بهرلوی فارس تعمیر و نگاه داری این قلعه از لوازم است .

قلعه منوجان که اکنون رو به ویرانی می رود یادگاری است از عهد ساسانیان و به پنداری ساسانیان آن را ناحیه معمار قلعه های بم و کهنوج و منوجان که یک نفر بوده است و هر روز 3000 نفر کارگر از محل کوره آجرپزی که هم اکنون آثار آن در حدود 3 کیلومتری قلعه پیداست که به صورت ردیفی می ایستادند و آجرها را دست به دست می کردند تا به پای قلعه می رسیده است و بدین سان قلعه و بارویی مستحکم و استوار که در دورانهای گذشته جان پناه و مأوای مهم برای اهل منطقه به شمار می رفته ساخته شده است . قلعه منوجان در اعصار و ادوار گذشته مورد تهاجم و تجاوز اقوام و طوایف زیادی قرار گرفته که تا به این همه تا سده اخیر آباد و مورد استفاده بوده است . هیأتی که به سرپرستی سالکین ژنرال و سیاح انگلیسی که در دهه اول قرن بیستم از این قلعه دیدن کرده در سفرنامه اش ( ص 1334 ) چنین می آورد : قلعه منوجان با وجود آنکه در این ایام رو به خرابی نهاده باز از اقلاع مستحکم به شمار می رود .

قلعه تاریخی منوجان بواسطه موقعیت خاص آن همیشه مورد توجه حکام و پادشاهان بوده است ، قلعه منوجان در حکومت سلاجقه بر کرمان که یکی از ادوار با شکوه و رونق محسوب می گردد جایگاه مهمی داشته است ، از حمله غزه ها در حکومت آل مظفر و تیموریان و پس از آن مأمن و پناهگاه مردم یا حکام و والیان بوده است چنانکه در دوره حکومت آل مظفر این دژ تسخیر ناپذیر به مدت 3 ماه در محاصره شاه شجاع بوده است از بررسی موارد فرهنگی در قلعه منوجان نظیر قطعه سفال های موجود چنین استنباط می شود که از اوایل اسلام تا قرون هفتم و هشتم هجری این قلعه مسکونی بوده و زندگی در آن تداوم داشته است .